Stel je lichaam eens voor als een grote suikerkom. Bij je geboorte is deze kom leeg. In de loop van de jaren eet je suiker en bewerkte koolhydraten en stroomt suiker langzaam over de kom. Wanneer je blijft eten, loopt de suiker over de rand van de kom, omdat de kom vol zit.
Diezelfde situatie doet zich ook voor in je lichaam. Wanneer je suiker eet, geeft je lichaam het hormoon insuline af, dat helpt om de suiker op te slaan in de lichaamscellen als reserve opslag voor later. Als je die suiker niet voldoende verbrandt, komen je cellen in de loop van tientallen jaren volledig vol te zitten en kan er niets meer bij.
Wanneer je dan suiker eet, kan de insuline geen suiker meer naar de cellen (kom) brengen, waardoor de suiker niet in de kom maar in je bloed belandt (bloedglucose).
Voor 90% van de mensen met diabetes type 2 wordt deze ziekte veroorzaakt door een teveel aan insuline, een hormoon die het lichaam afgeeft wanneer je teveel snelle suikers en bewerkte koolhydraten hebt gegeten. Hoeveel koolhydraten je mag eten en welke soorten koolhydraten er zijn, vertelde ik al eerder.
Insulineresistentie
Wanneer het bloed te veel glucose bevat, kan de insuline de suiker niet meer goed opbergen in de cellen, ondanks dat er veel insuline in het lichaam aanwezig is. Er wordt dan gesproken over insulineresistentie. Het primaire probleem is dat alle cellen overstromen van glucose. Dit wordt ook wel een voorstadium diabetes genoemd, wat al 10 jaar aanwezig kan zijn voordat de diagnose type 2 gesteld wordt.
Als reactie op de overdaad aan glucose scheidt het lichaam nog meer insuline af om deze resistentie te compenseren. Dat werkt tijdelijk: het probleem van de overvloed aan glucose is niet aangepakt, maar wordt alleen verplaatst in het lichaam waar de suikers namelijk worden opgeslagen in vetcellen. Het gewicht en de buikomvang nemen hierbij toe.
Wat gebeurt er in het lichaam als de overtollige glucose niet uit het lichaam gehaald wordt? Het lichaam produceert steeds meer insuline, maar dit leidt tot meer insulineresistentie en dus een vicieuze cirkel. Zodra je lichaam het niet meer kan bijhouden, schiet de bloedglucose omhoog. Dat is het moment waarop meestal diabetes type 2 wordt vastgesteld.
Er zijn verschillende oorzaken die een rol spelen bij het ontstaan van diabetes type 2. Vaak is er sprake van een combinatie van de volgende oorzaken:
- erfelijkheid
- roken
- overgewicht
- ongezonde leefstijl (‘verkeerde’ voeding eten, onvoldoende bewegen, stress, onregelmatig en te weinig slaap).
Het eten van suiker leidt niet direct tot diabetes. Een van bovenstaande oorzaken of een combinatie hiervan én het eten van suikerrijke producten kan wel diabetes type 2 veroorzaken.
Is diabetesmedicatie de oplossing?
Op het moment dat de bloedglucose te hoog is, wordt er meestal diabetesmedicatie door de huisarts voorgeschreven om de bloedglucose te verlagen. Dit is een tijdelijke oplossing, maar deze geneesmiddelen ontdoen je lichaam niet van de overtollige glucose! De glucose gaat wel uit het bloed, maar wordt verplaatst naar andere organen zoals je nieren, zenuwen, ogen en het hart. Het onderliggende probleem blijft onveranderd en het is dus geen structurele oplossing.
Omdat je lichaam het zelf niet meer in de hand heeft, neemt de medicatie het werk over. Eerst heb je één medicatiesoort nodig, maar dit worden er al snel twee of drie en de doses worden steeds hoger. Dat is net het probleem: als je steeds meer medicatie gebruikt om je bloedglucose op hetzelfde peil te houden, wordt de diabetes vaak erger.
Als we weten dat 90% van de mensen met diabetes type 2 een te veel aan insuline hebben en suikers en bewerkte koolhydraten niet goed kunnen verwerken, waarom beginnen we dan niet eerst met het wegnemen van de oorzaak van diabetes type 2: het voedingspatroon en de leefstijl?
Wil jij begeleiding van diëtist gespecialiseerd in het omkeren van diabetes? Neem dan contact op en lees hier hoe ik jou kan helpen.
‘’Een ziekte die met voeding te maken heeft, kun je niet genezen met geneesmiddelen!’’
nieuwsbrief met tips om duurzaam af te vallen en gezonde recepten.